Op weg naar Compostela

We verbleven gisteren in een heel goed maar authentiek hotel, La Posada Regia. De indeling van de oude vroegere Leóneese patricierswoning was grotendeels behouden, ook de houten vloeren,

wat natuurlijk wel een nadeel heeft: het kraakt enorm als je erop loopt. Overdag is dat geen probleem, maar ’s nachts… Het huisreglement voorzag dan ook de vraag om na 22:00 uur zo min mogelijk rond te lopen in het hotel. Natuurlijk houdt niet iedereen zich aan die regels. De bewoners van de kamer boven ons bijvoorbeeld, kwamen rond 02:15 uur terug van een of andere fuif en het duurde tot 03:20 uur voordat de rust weerkeerde.

Maar dat was nog niet alles… Rond 05:15 uur kwamen luidruchtige en zingende groepen voorbij. Ik dacht eerst dat het vroege pelgrims waren, maar nee, het waren jongelingen die van de uitgangsbuurt naar huis gingen.

Verder hebben we heel goed geslapen.

Om 08:00 uur namen we, voor de Camino van dit jaar toch, een zeer uitgebreid ontbijt: één sandwich, twee kleine croissantjes, een sneetje cake, vier sneetjes iberico ham, jam, honing en koffie of thee. We hebben alles opgegeten!

Om 10:00 uur bestelden we een taxi om ons 1,5 km verder te brengen naar het busstation. Dit lijkt echt overdreven, maar het was echt noodzakelijk. Het zou enerzijds zoveel van Jeannine gevraagd hebben en anderzijds hadden we daarom misschien om 08:00u hebben moeten vertrekken. Dat ritje van 5,5€ was het dan ook zeker waard.

De bus bracht ons naar Burgos, waar we overstapten op de bus naar Vitoria-Gasteiz. Bij die overstap kregen we de hulp van een lieve zeer behulpzame dame die samen met ons dezelfde bus nam. (We hadden ook maar enkele minuten de tijd door de vertraging van de eerste bus…

In Vitoria komen we toe om 15:45 uur.

In Vitoria nemen we dan een taxi naar de luchthaven. We zullen er ruim op tijd zijn, maar we moeten nog wat proberen te regelen, namelijk assistentie voor Jeannine, zowel bij het vertrek in Vitoria als bij de aankomst in Charleroi. Al die trappen zijn nog steeds een groot probleem en een pijnlijke bedoening. Nu dat is nu in orde dankzij de vriendelijke en gedienstige assistentiemedewerker

Analyse van Deel 10 van onze Camino

Overzicht

Deel 10 van onze Camino bracht ons van Santo Domingo de la Calzada naar León, waarbij we 257,5 km aflegden. Dit deel was niet alleen fysiek uitdagend, maar bracht ook enkele onvoorziene moeilijkheden met zich mee, vooral door de gezondheidsproblemen van Jeannine. Ondanks de tegenslagen hebben we doorgezet en vele memorabele momenten beleefd.

Hoogtepunten:

1. De Historische en Culturele ervaringen

– We liepen een groot deel van de weg over de Via Aquitana, een oude Romeinse heirweg, en passeerden door tal van dorpen met rijke geschiedenis.

– Bezoeken aan historische plekken zoals de Kathedraal van Burgos en deze van León en andere kerken, zelfs als ze gesloten waren, brachten ze ons in contact met de diepe culturele wortels van de regio.

– De ontmoetingen met de vele locals en uitbaters van de Albergue’s, de hostels en de hotels die wij bezochten

– De pelgrimzegening in de kathedraal van Burgos

– De ontmoeting met de gastvrije leden van de Civiele Bescherming bij het binnenkomen van León gaf ons een warm welkom en nuttige informatie.

2. De natuurlijke schoonheid

– De stilte en eindeloze vergezichten tussen Carrión de los Condes en Calzadilla de Cueza waren rustgevend en betoverend.
– Onderweg zagen we talrijke ooievaarsnesten, koeien in de wei en we liepen vaak in de schaduw van platanen, wat zorgde voor aangename wandelomstandigheden.

3. Culinaire genietingen

– We hebben genoten van diverse smakelijke maaltijden, waaronder een heerlijke pelgrimsmaaltijd in een charmante albergue, en lokale specialiteiten zoals churros con chocolate.

4. Ontmoetingen met andere pelgrims

– We kwamen veel Amerikaanse pelgrims tegen, geïnspireerd door de film “The Way”, die de Camino volgen langs de locaties uit de film.
– Ook opvallend waren de Zuid-Koreaanse pelgrims, geïnspireerd door een populaire serie over de Camino. Zij reisden in grote groepen, droegen dezelfde uitrusting en kookten hun eigen Koreaanse maaltijden.
– Daarnaast ontmoetten we Canadezen, Duitsers, Fransen, een vrouwelijke Russische pelgrim, Italianen, Spanjaarden, enkele Nederlanders, Australiërs, een Israeli en wijzelf, de Belgen. Deze multiculturele uitwisseling verrijkte onze ervaring enorm.

5. De volgers en lezers thuis

– Een niet te onderschatten steun gaat uit van de vele reacties en likes… we schrijven immers niet alleen voor ons zelf. Van de hele blog maak ik een boek zodat we steeds kunnen terugblikken op dit fantastisch avontuur.

Uitdagingen

1. Gezondheidsproblemen

– Jeannine’s aanhoudende problemen met haar achillespees, enkele dagen maag- en darmklachten, maar uiteindelijk de ernstige knieontsteking, brachten veel zorgen en noodzaak tot aanpassingen.
– Haar pijn verergerde zodanig dat we medische hulp moesten inschakelen, inclusief een ziekenhuisbezoek in León. Dit betekende uiteindelijk dat Jeannine de laatste paar dagen met de taxi moest afleggen in plaats van te voet.

2. Logistieke uitdagingen

– Het vinden van adequate medische hulp en de juiste communicatie met verzekeringsmaatschappijen vereiste veel inspanning en zorg, vooral in momenten van nood.
– De noodzaak om assistentie te regelen voor Jeannine’s mobiliteit tijdens de terugreis voegde een extra laag van planning toe, maar kwam in orde dankzij de vriendelijke mensen in Vitoria

Reflectie en vooruitzichten

Dit deel van de Camino benadrukte zowel de fysieke als mentale veerkracht. Ondanks de gezondheidsproblemen en de logistieke uitdagingen, hebben we doorgezet en toch van de ervaring genoten. De prachtige landschappen, de culturele rijkdommen en de ontmoetingen met andere pelgrims en gastvrije locals maakten dit deel onvergetelijk.

We hebben geleerd dat het belangrijk is om flexibel te blijven en hulp te zoeken wanneer dat nodig is. De Camino is niet alleen een fysieke reis, maar ook een innerlijke reis die ons leert omgaan met tegenslagen, blij te zijn met wat we hebben en wie we zijn en waarderen wat we onderweg tegenkomen.

We kunnen dit avontuur nu af ronden en terug te keren naar huis met een schat aan herinneringen en ervaringen. Onze Camino was een uitdaging, maar ook een bron van diepe voldoening en persoonlijke groei.

Volgend jaar het vervolg… van Leon hopelijk tot Santiago de Compostela

Wij maken alvast nu al deze afspraak!

Tot dan,

Jeannine en Tuur,

Overweging van de dag

“De enige manier om vooruit te komen, is door te blijven lopen.”

Martin Luther King Jr.

We blikken nog even terug naar gisterenavond. Om 19:00 uur werd de deur van de eetzaal geopend en werd de klok geluid voor de pelgrimsmaaltijd voor ongeveer 32 personen, hoewel de Albergue volgeboekt was met 66 slaapplaatsen. Op het menu stond onder andere groentesoep, Lomo met frietjes en een yoghurt als dessert. Natuurlijk was er wijn of water als drank, maar wij hielden het bij water.

Na een goede nacht en heerlijk geslapen te hebben, genoten we van een eenvoudig ontbijt met geroosterde sneden brood, confituur, yoghurt en thee of koffie.

Om 08:00 uur vertrok ik richting León, Jeannine achterlatend met de beide rugzakken. Haar taxi kwam zoals afgesproken om 10:00 uur.

Het was een stralende zonnige dag, maar toch nog een beetje fris. Onderweg zag ik op verschillende plaatsen ooievaars op hun nesten, soms zelfs al met de kleintjes erbij.

In de verte ontwaarde ik León al, maar het was nog een tocht van 4 km.

Bij het binnenkomen van León kwam ik weer een wegkruis voor de Camino tegen.

De kerken die we onderweg passeerden, waren ofwel weer gesloten of van functie gewijzigd. Zo was deze kerk omgevormd tot een museum.

Voor het oversteken van de rivier werden we begroet en verwelkomd door leden van de Civiele Bescherming. Ze bezorgden ons een kaart van León met de nodige uitleg over te bezoeken plaatsen, de te volgen weg, de ligging van ons hotel en een stempel voor ons boekje. Dat was erg lief van deze mensen.

Dan de oversteek van de Rio Bernesga! Een mooie brug… en daarna een de oude ring muur rond het centrum van León!

Na de incheck in het hotel La Posada Regia (Jeannine was nog niet lang voor mij aangekomen) hebben we onze bagage op de kamer afgezet,

En toch nog even de tijd genomen om onder andere de Kathedraal te bezoeken.

De Kathedraal van León, ook bekend als Santa María de Regla, is een gotisch meesterwerk uit de 13e eeuw. Het staat bekend om zijn prachtige glas-in-loodramen, die samen meer dan 1.800 vierkante meter beslaan. Deze ramen zorgen voor een adembenemende lichtinval en kleurenpracht. De kathedraal is een hoogtepunt van gotische architectuur en een must-see voor pelgrims en toeristen.

We hebben het beperkt gehouden vanwege de pijnlijke knie van Jeannine. Ik moet haar morgen nog thuis krijgen…

Ons middagmaal hebben we in de stad genomen.

In de late namiddag bezochten we nog een koffiebar voor een grote “Café Latte Macchiato” en wat “Churros con chocolate”. Mmmmmm, zo lekker en welverdiend na drie weken. Dus geen avondmaal meer voor ons.

Hiermee hebben we Deel 10 van onze Camino volbracht en hebben we in totaal 257,5 km op de Camino afgelegd. Daarbij komen dan natuurlijk ook alle andere km’s van bezoeken, winkelen enz…

Ons stempelboekje is nu zo goed als vol, dus voor volgend jaar hebben we een aanvulling nodig…

Morgen volgt er weer een transferdag: van León terug naar huis. Ook maken we dan een korte terugblik met enkele beschouwingen.

Hier onze cijfers van vandaag:

Tuur: 19.883 stappen

Nogmaals aan iedereen hartelijk dank voor het aandachtig volgen en reageren.

Tot morgen,

Overweging van de dag

“De kracht ligt niet in het vallen, maar in het opstaan.”

Nelson Mandela

Nog even terugblikken op gisterenavond: we werden door Carmen en Machin verwend met een smakelijke maaltijd. Het voorgerecht bestond uit een keuze tussen een heerlijke “Fiduasoep” of een “Ensalada Mixte”.

Als hoofdgerecht konden we kiezen tussen een “gebakken halve kip met frietjes en een groentemacedoine”, of een “spaghetti bolognaise”.

Het nagerecht was ook een keuze tussen een yoghurt of een flan. Het was moeilijk kiezen, maar alles smaakte uitstekend.

Wat betreft de knieproblemen van Jeannine: ondanks de medicatie en rust, bleef de pijn aanhouden. Dit bracht ons ertoe om ’s avonds toch nog naar het universitair ziekenhuis van León te taxiën.

We arriveerden daar rond 21:00 uur. Bij aankomst schreven we ons in met de Europese ziekteverzekeringskaart (Mutas), en gingen vervolgens door naar de triageverantwoordelijke. Daarna moesten we naar de wachtzaal voor de consultatie. Tijdens de consultatie werd een RX aangevraagd, waarna we terug naar de wachtzaal moesten tot we werden geroepen voor de RX. Na de RX moesten we opnieuw naar de wachtzaal en wachten op de specialist voor de diagnose en eventuele behandeling. Gelukkig bleek er geen breuk of barst te zijn, maar wel een zware ontsteking met felle pijnen als er druk op de knie komt (bij staan of stappen). Alles verliep vlot en om 24:00 uur waren we terug in onze Albergue en konden we eindelijk naar bed.

Deze ochtend stonden we op het gebruikelijke uur op en maakten ons klaar. Na een stevig ontbijt vertrok ik te voet naar onze volgende slaapplaats. Jeannine had om 10:00 uur haar taxi. Onderweg stopte ze nog bij een apotheek om een paar krukken te halen, met de ondersteuning per GSM van Mitchel. Die krukken maakten het toch iets makkelijker voor haar.

Nog maar net vertrokken, kwam ik een moeder met haar twee kinderen tegen. Het zoontje van vijf heette Julius en het dochtertje van één heette Liana. Ze zijn Duitsers en vertrokken in Roncesvalles, wandelend tot Santiago, iedere dag ongeveer 13 km. Wat een prestatie! Zij slapen deze avond in dezelfde Albergue als wij.

Onderweg zag ik ook koeien in de wei, wat zeldzaam is in Spanje.

In Mansilla de las Mulas, halverwege de dagtrip, bewonderde ik nog enkele mooie monumenten.

Op deze dagtocht, maar ook alle voorgaande, blijkt toch steeds weer hoe mooi de wilde bloemen zijn… zo’n pracht die de natuur ons schenkt en die we meestal niet meer zien..

Toen naderde ik Puenta-Villarente, waar we incheckten in de Albergue San Pelayo.

Afgelegen in een “boerengat”, maar o zo mooi, een echt juweeltje. In de namiddag zaten we in de tuin, genietend van de zon en de schaduw onder het terras, met op de achtergrond mooie Caraïbische en zomerse muziek. Meer moet dat niet zijn.

Om 19:00 uur wordt het diner geserveerd en daarna is het weer slaaptijd. Morgen is de laatste stapdag voor dit jaar en komen we aan in León, maar daarover morgen natuurlijk alles!

Nu nog de cijfers voor vandaag

Tuur: 17.804 stappen

Tot morgen…

Op het gevaar af teveel te willen vertellen over de medische toestand van Jeannine en minder over de caminobeleving, denken we toch dat dit even nodig is, want voor Jeannine eindigt het stappen hier en nu, terwijl ik de twee laatste dagen toch nog ga proberen te volbrengen.

We hadden gehoopt dat de nacht wat soelaas zou brengen in de toestand van Jeannine’s knie, maar helaas werd het alleen maar erger. De pijn werd ondraaglijk en ze werd er misselijk van.

Gisteren hadden we al verschillende organisaties opgebeld, waaronder onze reisbijstandsverzekering Assudis (hebben een jaarcontract met medische bijstand, repatriëring, bagage enzovoort) en de medische dienst Mutas van het ziekenfonds, omdat we het ergste vreesden. We zijn tenslotte ook geen medici en voelen alleen de pijn zonder de oorzaak te kennen. We zijn zeer ontgoocheld over Assudis; we werden na verschillende keren bellen en wachten, niet in het Nederlands geholpen en konden alleen in het Engels en Frans communiceren. Uiteindelijk schakelden we onze makelaar in, die onze zaak wel ter harte nam, maar ook aan hem maakten ze beloftes die niet werden nagekomen.

Om 04:51 uur belden we opnieuw naar Assudis omdat de pijn niet meer te harden was. Na enige tijd kregen we eindelijk iemand aan de lijn. Engelstalig. We deden heel het verhaal, maar kregen te horen dat we zelf een arts of 112 moesten bellen.

Via de hotelreceptie namen we om 05:15 uur contact op met een Medico. Zij arriveerde om 07:24 uur, samen met een verpleegkundige. Zonder grondig onderzoek (enkel even kijken en beide knieën vergelijken) oordeelde zij dat het een overbelasting en een zware ontsteking van de knie was. Jeannine kreeg een inspuiting met een pijnstiller en ontstekingsremmers. Ook kreeg ze medicatie voorgeschreven die we pas morgen in de voormiddag kunnen ophalen bij een apotheek. (Pas in het volgende dorp)

Deze ochtend namen we om 09:00 uur de gereserveerde taxi (een witte Tesla) richting Reliegos, naar Albergue Vive tu Camino.

Deze albergue wordt gerund door een ouder echtpaar, Carmenen & Machin. Ze zijn zeer gedienstige mensen.

We kregen de tweepersoonskamer met badkamer op de gelijkvloers toegewezen. Gelukkig want dan hoeft Jeannine geen trappen op te pikkelen…

Het was een korte, maar zeer onaangename dag, en we hopen dat de rust en de medicatie (ik ga om 16:00u met Machin naar het volgende dorp om de medicatie op te halen) Jeannine snel verlichting zullen brengen.

Wat zijn nu de plannen voor de volgende dagen? Jeannine neemt de 2 volgende dagen de taxi met de rugzakken en ik stap dan telkens verder zodat we deel 10 dan toch nog min of meer kunnen afsluiten zoals voorzien.

Dus vandaag geen cijfers, hoogstens een plannetje van onze taxirit!

Tot morgen

Overweging van de dag

“Stop als het tijd is om halt te houden”

Boeddhistische wijsheid

Zoals gewoonlijk stonden we om 6:30 uur op en maakten onze rugzakken klaar voor transport met “Jacotrans”. Na het ontbijt in onze hostel maakten we kennis met een groep Brazilianen (zes mannen en twee vrouwen) in prachtige fietspakjes van de Camino. Zij fietsen van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Santiago de Compostela…

Om 8:12 uur vertrokken we, samen, ondanks dat Jeannine’s conditie niet optimaal was. Haar achillespees vertoonde gelukkig verbetering, maar de maag- en darmklachten waren nog steeds aanwezig. Helaas had ze nu ook last van een pijnlijke linkerknie. Dit is iets wat veel pelgrims ervaren, dus besloten we door te zetten en vol goede moed op pad te gaan.

Onderweg zagen we verschillende prachtige muurschilderingen. Vanaf Sahagún liepen we grotendeels in de schaduw van een eindeloze rij platanen, (ongeveer 18 kilometer).

We passeerden de Ermita de la Virgen de Perales, een kleine kapel gewijd aan de Maagd Maria, onder de titel “Virgen de Perales,” wat “Maagd van de Perenbomen” betekent. Dit verwijst naar de vruchtbare omgeving en de perenbomen die in de buurt groeiden. Deze kapel biedt pelgrims een plek van rust en bezinning, gelegen in een serene landelijke omgeving.

In Bercianos del Real Camino stopten we bij een albergue om te rusten, wat te drinken en gebruik te maken van de toiletten. We waren net over de helft van onze dagetappe en Jeannine’s knie begon ernstig op te zwellen en pijnlijk te worden. We legden ijs op haar knie en besloten toch door te gaan, want Jeannine is een doorzetter.

Onderweg doemde een uitkijktoren op die een prachtig uitzicht bood over de omliggende vlaktes en natuurgebieden. Rechts ernaast prijkte dan een ooievaarsnest…

Verder zagen we een historisch wegkruis,

Dit is een markant punt dat diende als oriëntatie- en gebedspunt voor pelgrims door de eeuwen heen. Deze kruisen herinneren ons aan de spirituele aard van onze tocht en aan de vele pelgrims die ons zijn voorgegaan.

We passeerden ook een vijver met luid kikkergekwaak en een vogelspotplaats.

Deze natuurlijke habitat biedt een thuis aan diverse amfibieën en vogels, waardoor het een levendige en interessante plek is voor natuurliefhebbers. Het gekwaak van de kikkers vulde de lucht terwijl we langs de vijver liepen, en we zagen verschillende vogels in de buurt van de waterkant.

Op slechts 3 kilometer van onze bestemming kon Jeannine echter niet meer verder. Ik hield een toevallige passant tegen die ons met zijn wagen naar El Burgo Ranero bracht. Daar was ons hotel Castillo El Burgo naast het benzinestation Avia aan de A231 (Burgos-León) gelegen. Hij zette ons af aan de dorpsrand, op 350 meter van het hotel en reed dan tochwel verder door langs het hotel zeker 🥴….. Jeannine strompelde dan die laatste meters, wat haar zichtbaar veel pijn deed.

Bij aankomst schreven we ons in bij de receptie en gingen meteen eten (menu del día voor €13 per persoon). Voor Jeannine bleef het bij alleen het voorgerecht.

Na het eten sukkelden we naar onze kamer, op de eerste verdieping, stapje voor stapje, trapje voor trapje. De pijn was ondraaglijk voor Jeannine, aanraken was zelfs niet mogelijk. Ze behelpt haar ondertussen met spierbal en pijnstillers… 🫣

De kamer was eenvoudig maar proper en ruim!

Omwille van die knieproblemen hebben we een beslissing genomen: de drie resterende dagen zal Jeannine met de taxi afleggen, terwijl ik te voet verder ga. Zaterdag reizen we dan terug naar huis zoals voorzien.

Onze dagcijfers:

Jeannine: 23.225 stappen ~ Tuur: 22.648 stappen

Even een andere lay-out want de klassieke doet het niet vandaag 🥴

Tot morgen…

Overweging van de dag

Of je je nu haast of langzaam gaat, de weg voor je blijft altijd dezelfde

Gezegde uit China

Eerst nog even over het menu van gisterenavond:

Vandaag konden Jeannine en ik weer samen op pad, wat een fijne verandering was.

We stuurden onze rugzakken met het transport naar onze volgende bestemming, zodat we lichter konden wandelen.

Bij het vertrek ontstond er enige onduidelijkheid door de overdaad aan bewegwijzering, wat leidde tot een kleine discussie over het te volgen traject. Uiteindelijk besloten we onze eigen GPS en ons gevoel te volgen.

Langs de weg zagen we nog sporen van het zware onweer van gisterenavond; de hagelbolletjes lagen nog in het gras. Dit gaf ook aan hoe koud de nachten hier kunnen zijn. We zagen ook nog de stille getuigen van de zware regenval van de afgelopen nacht.

Onderweg kwamen we verschillende kerken tegen, maar helaas waren ze allemaal gesloten, waardoor we geen kaarsjes konden branden voor de intenties die we meenemen in onze rugzak.

We merkten dat men hier ook werkt aan de vergroening van de energievoorziening. Waar we eerder vele tientallen windmolens op de hoogvlaktes zagen, zagen we nu grote velden met zonnepanelen.

De bewegwijzering in Spanje is over het algemeen prima, al is het soms minimaal, zoals hier bij een punt waar we rechts moesten afslaan.

In Moratinos zagen we naast een albergue plots wat schoorstenen uit een heuvel steken. Dit bleken bodegas te zijn, oude wijnkelders vanwege hun constante, koele temperatuur binnenin. Vanaf de buitenkant zien ze eruit als kleine deurtjes in de heuvels, vaak dus met schoorstenen die uit het gras steken. Het is een fascinerend gezicht en geeft het landschap een sprookjesachtige uitstraling. Een uniek stukje geschiedenis en cultuur op onze tocht.

Onze route vervolgde zich door prachtige hagen van gele bremstruiken en robiniabomen.

Voordat we Sahagún bereikten, passeerden we de “Ermita de la Virgen del Puente” met het bijbehorende brugje en twee grote beelden van Sint Petrus en Sint Paulus. De kapel dateert uit de 12e eeuw en biedt een plek van rust en bezinning voor pelgrims. De nabijgelegen historische brug, bekend als de “Puente Canto,” en de imposante beelden maken dit tot een bijzondere plek op onze route.

We kwamen Sahagún binnen via het station en bereikten uiteindelijk onze bestemming, Hostel San Juan.

Nog enkele foto’s vanuit Sahagún die we u niet willen onthouden:

En nu de dagelijkse cijfers:

Jeannine: 24.207 stappen ~ Tuur: 23.785 stappen

Het was een dag vol afwisseling en mooie natuur, en we zijn blij dat we weer samen op pad konden. Hopelijk blijft Jeannine’s gezondheid verbeteren zodat we nog meer van deze bijzondere momenten samen kunnen delen.

Tot morgen!

Eerst en vooral: voor iedereen een fijn Pinksterfeest!

Overweging bij Pinksteren

Door de Geest zijn de leerlingen (eindelijk) in staat te begrijpen waarover de Tora en Jezus’ getuigenis ten diepste gaan.

Otheo

Vandaag begon onze koninginnenetappe (23 km) om 08:00 uur in Carrión de los Condes (Casa Tia Paula). Helaas moest ik deze etappe alleen afleggen, want Jeannine kampt nog steeds met problemen aan haar achillespees. Daarnaast heeft ze ook al enkele dagen last van maag- en darmklachten. Ik heb echt met haar te doen. We evalueren dagelijks haar toestand om te zien wat mogelijk is. Daarom hadden we eergisteren reeds besloten dat ze vandaag met de taxi vooruit zou gaan. De taxi zou om 09:00 uur komen, maar om 09:30 uur was hij er nog steeds niet. Ik heb toen onderweg maar eens gebeld. Blijkbaar was de taxichauffeur het vergeten, maar hij was er binnen vijf minuten zoals beloofd!

Alle weerapps en rainalerts voorspelden een dag vol regenbuien, dus had ik voor de zekerheid mijn cape aangetrokken bij vertrek.

Gelukkig bleek het de hele weg droog te blijven, en halverwege kon ik mijn cape weer opbergen. Wel was ik van binnen nat van het zweten.

Het eerste deel liepen we gedurende een paar kilometers wel naast de hoofdweg en waren de wolken wel dreigend

Onderweg ben ik nog een oudere man tegen gekomen die de “caracoles” aan het verzamelen was voor een heerlijke dish!

Het grootste deel van de route liep ik over de Via Aquitana, een oude Romeinse heirweg. Hoewel ik geen zichtbare restanten heb gezien, is de geschiedenis van deze weg fascinerend.

De Via Aquitana was een belangrijke handelsroute die in de Romeinse tijd werd aangelegd om de steden Burdigala (het huidige Bordeaux) en Asturica Augusta (het huidige Astorga) met elkaar te verbinden. Deze weg was onderdeel van het uitgebreide Romeinse wegennetwerk dat het Romeinse Rijk doorkruiste en hielp bij de verspreiding van handel, cultuur en militaire troepen. Het idee dat ik in de voetsporen van Romeinse legioenen en handelaars liep, gaf een bijzondere dimensie aan de tocht.

Na 17 km absolute stilte (op het vogelgeschirp na), eindeloze vergezichten en een nieuwsgierige ooievaar, kwam ik aan in Calzadilla de Cueza. Een dorpje van niets, maar toch met drie albergues en een mini-market.

Ik stopte even bij een albergue voor een drankje. De paella die ze daar hadden zag er heerlijk uit, maar ik heb er niet van geproefd, want ik moest nog 6 km verder.

Die laatste 6 km waren zwaar. De zon scheen fel, dus het was warm. Het terrein werd wat gevarieerder, na de vorige 17 km die zo plat waren als een biljarttafel. En toen begon blijkbaar iedereen te bellen. Eerst was er een jonge Nederlander die nog 20 km moest doen. Hij belde met zijn vriendin en gaf haar een hele uitleg over alles en nog wat. Ik hoorde hem zeker 3 km lang. Daarna was het de beurt aan een Italiaan die naar huis belde, ook al van ver te horen. Vervolgens kwamen Amerikanen, Zuid-Koreanen en op het eind nog een Australiër. Het leek wel of ik in de Toren van Babel was beland!

Ondanks de drukte onderweg en de fysieke uitdagingen heb ik de etappe voltooid.

We zijn dus toegekomen in Albergue La Morena in Ledigos!

En nu de cijfers van de dag:

Tuur: 29.332 stappen

Ik hoop dat Jeannine snel weer opknapt zodat we samen verder kunnen. We blijven dagelijks haar toestand evalueren.

Tot morgen….

Gisteren pas het verslag online gezet of er brak hier boven Carrión een zwaar onweer los met bliksem, donder, regen en hagel… wat een geluk dat we rustig in ons appartementje aan het genieten waren…

Carrión de los Condes heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de Romeinse tijd. In de middeleeuwen was het een belangrijk religieus en cultureel centrum. Het stadje herbergt diverse historische en religieuze bezienswaardigheden.

Naast de vele kerken en kloosters zijn er ook de schilderachtige straten, lokale winkeltjes, en gezellige cafés. De stad biedt ook mogelijkheden om te wandelen langs de rivieroever van de Carrión en om te genieten van de serene omgeving.

Carrión de los Condes is goed uitgerust om pelgrims te ontvangen met verschillende albergues, hostels, en hotels. Wij hebben dus een appartementje Casa Tia Paula, net over de brug over de RIO CARRIÓN.

Morgen dient zich dan ook het traject Carrión de los Condes naar Ledigos aan. Geschat wordt dit op 23 km waarvan ongeveer 12 km langs de oude Romeinse heerbaan Via Aquitanan. In het wielrennen zou men spreken over de “koninginnenrit”. Maar of het zo koninklijk zal zijn is nog lang niet zeker. De weersvoorspellingen zijn alles behalve rooskleurig.

Tot morgen…

Overweging van de dag

Als je geest niet is beneveld door futiliteiten, is dit de mooiste tijd van je leven.

Wu-Men

Eerst even enkele rechtzettingen:

De uitbaters van Albergue Juntos in Boadilla del Camino, Arno en Carola, ( waar we dus woensdag verbleven) hebben ons, na het lezen van ons verslag van gisteren nog 2 rechtzettingen doorgestuurd, waarvoor onze dank. (Want: just is just hé!):

1. Gisteren liepen we langs het Canal de Castilla. Oorspronkelijk vermeldde ik dat de omleiding die we tegenkwamen te wijten was aan de aanleg van een nieuwe autoweg. Dit bleek echter onjuist; de omleiding was noodzakelijk vanwege de bouw van een nieuwe hogesnelheidstreinlijn, namelijk deze van Santander naar Valladolid. Ze zou nog dit jaar moeten klaar zijn…

2. het diner bestond uit aubergines met kaas, en niet courgettes zoals eerder verkeerdelijk vermeld. Onze excuses voor deze vergissing (ik hou de namen van de beide groenten nooit uit mekaar 🥴)

Gisteravond hebben we heerlijk gegeten: Jeannine koos voor Croquetas, terwijl ik genoot van een frisse Ensalada Mixta.

Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt, vertrokken we vanochtend voor een relatief korte tocht van ongeveer 10 kilometer.

Zoals we gisteren hadden opgemerkt dat we tot nu toe geen regen hadden gehad, werden we vandaag wel degelijk met nattigheid geconfronteerd. We vertrokken in de vallende nevel en al snel begon het echt te regenen. Halverwege brak de zon even door,

maar het weer sloeg snel weer om. Het was dus steeds onze regenjassen aan en uit, tot we besloten ze maar aan te houden tot het einde van de tocht.

Onderweg konden we in de verte het indrukwekkende gebergte Los Picos de Europa zien. Ondanks het minder fraaie weer was dit een prachtig uitzicht.

Na verloop van tijd naderden we Carrión de los Condes. Ondanks de korte afstand bleef Jeannine’s achillespees opspelen, wat het haar moeilijk maakte. Ze zette echter door met de gedachte aan de rustdag in het verschiet. We hebben uiteindelijk besloten dat Jeannine de volgende etappe, de langste van onze reis tot nu toe, zal overslaan. Zij zal met beide rugzakken zondag een reeds besproken taxi nemen naar Ledigos, wat ongeveer 23 kilometer verder ligt.

Aangekomen in Carrión de los Condes, bezochten we enkele prachtige gebouwen

en namen we onze intrek in Casa Tia Paula. Deze charmante accommodatie biedt ons een welgekomen rustpunt.

Het appartement is voorzien van een living, een tweepersoonsbed, een keukentje en een badkamer met douche, maar ook een jacuzzi! Hier gaan we van genieten!

Morgen hebben we onze tweede rustdag. Een welkome pauze waarin we zeker het stadje verder zullen verkennen en genieten van een dag zonder kilometers te maken.

En nu de cijfers van de dag

Tuur: 17.848 stappen ~ Jeannine: 17.676 stappen

Tot morgen…

Overweging van de dag

Een zwerver is een mens die onderweg thuis is

Henry Miller

Gisterenavond genoten we van een heerlijke Italiaanse maaltijd.

We smulden van een smakelijke schotel met pasta, tomatensaus met gehakt en gebakken courgettes met kaas. Als dessert kregen we een verrukkelijke pannenkoek met een bolletje citroensorbet (de beste pannenkoek op de Camino!). Na zo’n heerlijke maaltijd lagen we om 20:30 uur in bed en vielen, zoals de laatste tijd vaak het geval is, als een blok in slaap.

Deze ochtend begonnen we onze dag, zoals steeds, vroeg. Om 06:30 uur stonden we op, wasten ons en pakten onze rugzakken. Om 07:30 uur genoten we van ons ontbijt en om 08:15 uur gingen we samen (!), en met de rugzak (!), op pad voor de tocht naar Villarmentero de Campos, een wandeling van ongeveer 15,4 kilometer.

Al snel liepen we naast het “Canal de Castilla”.

Het is een kunstmatig kanaal uit de 18e en 19e eeuw, bedoeld om transport en irrigatie in Spanje te verbeteren. Het diende oorspronkelijk voor het transport van landbouwproducten, met name graan, naar de havens van Noord-Spanje. Tegenwoordig wordt het voornamelijk gebruikt voor de irrigatie van de velden…
De bouw begon in 1753 en werd voltooid in 1849.

Plotseling werd ons pad omgeleid vanwege werkzaamheden voor de aanleg van een autoweg en een brug over het kanaal. Deze omleiding voegde ongeveer een kilometer toe aan onze route.

Na zo’n vijf kilometer kwamen we aan bij het sluizencomplex van Frómista.

Het bestaat uit vier sluizen die een hoogteverschil van 14 meter overbruggen.

Ook kan je van hier alle kanten uit:

In Frómista voorzagen we ons van proviand voor de middag: een barra en enkele koeken. We brachten er ook een bezoekje aan de kerk.

Ook zagen we een huisje voor een kolonie vleermuizen…

Via enkele schilderachtige dorpjes bereikten we uiteindelijk Villarmentero de Campos.

We namen onze intrek in het Hotel Rural: La Casona de Doña Petra, waar we een ruime kamer met twee eenpersoonsbedden en een mooie badkamer kregen.

Ons avondeten staat gepland om 19:00 uur in het restaurant, en morgen genieten we daar ook van ons ontbijt. Overigens, we zijn nu over de helft van ons deel 10 van de Camino!

We willen ook graag al onze volgers en lezers nu reeds bedanken voor de vele reacties en de nog veel meer “likes”. Jullie steun doet ons ontzettend veel deugd. Terwijl jullie uitkijken naar onze verslagen, kijken wij uit naar jullie reacties en likes.

Tot slot een update over het weer. De eerste twee dagen hadden we stralende zon en soms was het zelfs behoorlijk heet. De laatste dagen echter, is het weer omgeslagen: fel bewolkt, regenachtig en met een ijzige westenwind waardoor de temperatuur nauwelijks de 10-12 graden Celsius haalt. Gelukkig zijn we tijdens het wandelen tot nu toe gespaard gebleven van regen.

En dan nu de dagelijkse cijfers:

Jeannine: 23.050 stappen ~ Tuur: 22.397

Tot morgen…